ROOTSVILLE CD REVIEW by Freddie

J.J. Cale , you will always discover his music, over and over again…

In 2006 bracht hij nog samen met Eric Clapton ‘The Road To Escondido’ uit,  in 2007 was er het album ‘Rewind – The Unreleased Recordings’ en het  solo album ‘To Tulsa And Back’ dateert van 2004, and now he’s back!!!.

John W. Cale aka J.J. Cale wordt er dit jaar reeds 71 en dat kan tellen. Deze Amerikaanse singer/songwriter groeide op in Tulsa en creërde door de jaren een eigen sound, met Eric Clapton kreeg hij er een collega bij die zich tot diezelfde sound voelde aangetrokken. Clapton was ook diegene die de monsterhit ‘Cocaine’ coverde en John schreef ook nog ‘After Midnight’ voor hem. J.J. Cale zijn handelsmerk is een mix van laid back zang samen met die opwekkende doch rustige guitarriffs.  Bij ieder nummer van Cale is er gelijk het rust brengende en toch ook het opzwepende dat deze Tulsa sound zo aantrekkelijk maakt.

Voor het nieuwe solo album 'Roll On' komen alle 12 de tracks allemaal van de hand van ‘the master’ himself. Zijn ‘legacy’ bevat al een schat aan nummers die allemaal stuk voor stuk de tand des tijd hebben en zullen blijven doorstaan. Zeg nu zelf, Cocaine, Call Me the Breeze, Crazy Mama, Magnolia, After Midnight, het wondermooie instrumentaaltje ‘Midnight in Memphis, Cajun Moon, Don’t Cry Sister en City Girls, allemaal monumenten van nummers die moeiteloos alle modeverschijnselen overwinnen en steeds verfrissend blijven nazinderen bij het horen ervan.

Het verbazende is dat hij zelfs met het zoveelste album niet gaat vervelen en al meteen van bij de openingstrack ‘Who Knew’ is er dat 'easy feelin'' dat deze singer/songwriter heeft groot gemaakt. ‘Former Me’ is een ietsje rustiger tune en heeft dat jazzy in zich waarmee hij bewijst dat hij eigenlijk een muziekaal genie is. Het lijkt of het voor John een automatisme is om dergelijk songs uit zijn mouw te schudden.

‘Where The sun Don’t Shine’, ‘Down To Memphis’, ‘Strange Days’ ze klinken allemaal bekend in de oren maar toch zetten ze dadelijk de andere deuntjes van Cale onmiddelijk  uit je hoofd en lijkt het iedere keer weer of je iets nieuws ontdekt in zijn teksten en sound. Mooi is zeker ‘Cherry Street’ een mix van country en slow boogie, een nummer waar de pedal steel een extra toetsje aan geeft met daarbij de alom gekende Cale’s guitarrifjes….genieten is dat!!! Ook Fonda-Lina is van diezelfde klasse waarmee hij een gewone songs tot het bovennatuurlijk verheft. Countryswing maar dan in zijn gekende laid backstijl is zeker en vast ‘Oh Mary’ een nummer waarbij moeilijk kan worden stilgestaan en je ‘feets’ onmiddellijk in beweging brengen bij het aanhoren ervan.

Voor de titeltrack ‘Roll On’ heeft Cale terug beroep gedaan op die andere oude bekende van deze gekende sound, Eric Clapton zal maar graag klaar gestaan hebben om terug samen te werken met J.J. Cale al  was het deze keer maar voor één nummer, maar wat voor één!!! ‘Roll On’ is weerom zo’n song dat je na een hondertal keer beluisteren nog steeds niet beu bent, al gaat het over regen en de zon die wegblijft, toch is dit een meeslepend deuntje dat je niet onmiddellijk meer uit je geheugen kan bannen. Een ‘slideblues introoke’ is weggelegd voor de afsluiter van het album en met ‘Bring Down The Curtain’ zit de driekwartier hemels genieten er weeral op.

Deze Tulsasound is op het lijf geschreven van J.J. Cale iets waarmee hij altijd vereenzelvigd zal worden. Cale deed het tientallen jaren geleden en doet het nog steeds en het leuke ervan is dat zolang hij muziek zal blijven maken er steeds weer anderen hem zullen ontdekken en dat is maar goed ook. Klasse als vanouds.

Met dank aan Ine Swartenbroekx